Je ziet het nauwelijks maar het gebeurt wèl.Â
Zoals het eens was, is het niet meer. Er zijn minder insecten en vlinders, en dus ook minder vogels. Er zijn minder bomen. Er is minder groen. Er is minder stiltegebied. Minder: gevarieerd grasland, bloemrijke akkers, veelkleurige bermen. Ons openbaar groen kent meer en meer een monocultuur. In rap tempo verarmt onze biodiversiteit. Onze leefomgeving wordt zo sluipend afgebroken!
Die afbraak gaat niet alleen ten koste van onze leefomgeving en ons welbevinden daarin, maar ook ten koste van onze gezondheid. De lucht die we inademen is vervuild. Met: roetdeeltjes, CO2, stikstof en veel andere emissie-stoffen. Grond - ook in onze Natura 2000-gebieden - raakt vervuild met pesticiden, fosfaten en stikstof. Door deze vervuilingen hebben meer mensen vaker meer serieuze gezondheidsklachten.Â
Waarom gaat dit maar door? Wat je niet ziet, hindert ons ogenschijnlijk niet. Wij en onze overheid zien nog altijd eerst en vooral onze economie. Die moet kost wat kost groeien. Kwantiteit in plaats van kwaliteit. Wij noemen dat doorgeschoten marktwerking. Het plaatsen van grote distributiecentra aan de randen van woonkernen, dichtbij verkeerswegen- en knooppunten, is daar ook een voorbeeld van. Door het plaatsen van grote distributiecentra en datacentra ‘verdoost’ ons landschap. Ze werden en worden met steun van de plaatselijke wethouder in groene weilanden neergezet met als argument arbeidsplaatsen. Maar Nederland heeft toch een tekort aan arbeidskrachten!?Â
Hoe het anders kan, leest u in ons rapport ‘Groen Groeien’ LINK. Er is onvoldoende besef wat we opofferen met dit doorgeschoten beleid. Onze kinderen en kleinkinderen zullen ons dat terecht gaan verwijten.
Doorgeschoten marktwerking zien we ook in de woningmarkt. Er zijn nauwelijks betaalbare huizen voor onze kinderen en voor onze ouderen. De bouw, projectontwikkelaars bepalen wat er daar gebeurt. Woningbouwcoöperaties, die een tegenkracht hadden kunnen zijn, heeft onze overheid vleugellam gemaakt.
Er zijn wel wat goede voornemens. Maar van de uitvoering – onder druk van verkeerde (financiële) keuzes en de lobby voor woningbouw in onze groene polders (binnenstedelijk bouwen levert minder winst op), de lobby voor de plaatsing van windmolens en van zonneweides - komt vaak maar weinig terecht.
Nederland heeft een klimaatbeleid. Toch is er geen serieuze inzet op het terugdringen van het energiegebruik. Wèl offeren we grootschalig schaars groen op voor windmolens en voor zonneweides. Een vorm van energieopwekking waar Nederland overigens nauwelijks geschikt voor is.Â
Een ander voorbeeld. Heeft de gemeente Woerden wèl een bomenbeleid? Houdt de gemeente Woerden rekening met het terugdringen van CO2 en van wateroverlast? We zien daar niet veel van. Aan de Groenendaal in Harmelen zijn er sinds 2001 geen nieuwe bomen geplant. Terwijl er vele bomen zijn gesneuveld. Door: storm, ziekte, gebrekkig onderhoud.
Helpt u ons om politici te blijven wijzen op deze sluipende afbraak van onze leefomgeving? Wanneer we te laat in actie komen, is de schade onherstelbaar. Het kan en het moet anders!